“Benoem de roze olifant! Voor jezelf, maar ook voor anderen.”

Wendy, welk gevoel heb jij bij Pride?      
“Vooropgesteld, ik vind het goed dat er op deze manier meer aandacht is voor de community. Maar persoonlijk voel ik mij niet thuis bij de gay pride. Ik ben iemand die zich thuis voelt bij mensen, ongeacht hun geaardheid. Zelf woon ik samen met een vrouw en daar ben ik gelukkig mee. Dat is voor mij een ‘non-issue’, maar tegelijkertijd ben ik mij bewust van het feit dat dit afwijkt van wat ‘normaal’ is. Voor die bewustwording kan een gay pride helpen, maar voor mijzelf heeft het geen toegevoegde waarde."

Je geeft aan dat je je bewust bent dat je thuissituatie ‘anders’ is. Wat merk je hier in de praktijk van?      
“Gelukkig niet veel. En dat is een voorrecht, want ik ken ook andere verhalen. Bij de Volksbank is het een non-issue. En ik maak er zelf ook geen issue van. Als iemand mij ernaar vraagt ben ik heel open over het feit dat ik samenleef met een vrouw, met wie ik twee kinderen opvoed. Niet om er de focus op te leggen, maar op  dezelfde manier als ieder ander vertelt over zijn vrouw/man en kinderen. 

En tuurlijk, soms merk je wel dat geaardheid een ongemakkelijk onderwerp is. Of dat het een ander verrast. Ik kan me nog goed herinneren dat ik en mijn vrouw, die een topbestuurder is, werden uitgenodigd voor een belangrijk evenement. De bestuurder die gastvrouw was van het evenement ontving ons en toen mijn partner mij voorstelde als haar vrouw reageerde de bestuurder met: “Ow, maar dat geeft toch helemaal niks?”. Dat is natuurlijk een bijzondere reactie, maar ook een veelzeggende. Want voor haar geeft dat dus blijkbaar wel iets. Ik kan daar heel goed mee omgaan, hoor. Ik laat dat ook echt bij een ander. Maar aan dit soort situaties merk je wel dat het niet overal ‘normaal’ is."

Zeg je daar op zo’n moment iets van? Of laat je dat dan?      
“Nee, ik reageer daar wel op. Maar ik ben sowieso een voorstander van jezelf uitspreken. Ook als het wat ongemakkelijk is. Ik noem dat de roze olifant. Bijvoorbeeld als je een gesprek met iemand hebt en je vraagt of diegene kinderen heeft en het antwoord is nee. Vraag dan door. Want dit kan allerlei redenen hebben. Kinderloos zijn is niet altijd een bewuste keuze. Door wel door te vragen geef je ook dat een plek.  Het zorgt ervoor dat de ander zich gezien en/of gehoord voelt. Het ergste dat kan gebeuren is dat iemand zegt: ‘Dat gaat je niks aan’. En dat is ook een antwoord. Maar om in dit geval bij een ‘nee’ niets meer te vragen is misschien nog wel pijnlijker."

Het benoemen van die roze olifant, heeft dat nog meer voordelen?“      
"Het opent de deur naar mooie gesprekken. Bij het Agora netwerk, een netwerk om organisaties en cultureel diverse talenten met elkaar te verbinden en van elkaar te leren, heb ik een ‘maatje’ uit een andere cultuur. Om elkaar te leren kennen, vertel je uiteraard wie je bent. En ik vertel dus ook dat ik op vrouwen val en ook met een vrouw samenwoon. Uiteraard speelt in mijn achterhoofd de mogelijk Islamitische achtergrond van mijn maatje. En ook de vraag of mijn geaardheid niet een belemmering zou kunnen zijn in ons contact. Die vraag bleef dus de hele tijd in mijn hoofd hangen. Ik noem zo’n vraag de roze olifant. 

Dus op een gegeven moment dacht ik: ik vraag het gewoon. Ben jij moslim? Daar volgde een heel mooi, respectvol en  ontroerend gesprek. Hij gaf aan dat hij was opgevoed als moslim, maar niet zo praktiserend was als hij zou willen. Dit gesprek speelde zich af vlak na de aardbeving in Turkije en Syrië en dat had hem aan het denken gezet. Dus hij deelde zijn gevoelens en voornemen om zijn geloof meer te omarmen. En heel dit gesprek vloeit allemaal voort uit één simpele vraag. Ik vind dat iets heel moois. Het benoemen van die roze olifant levert dus voor jezelf iets moois op. Maar het geeft anderen ook het gevoel gezien en gehoord te worden. En dat is enorm waardevol. Je hoofd wordt er rijker van en je hart gaat er meer van open.”

Bij de Volksbank hechten we veel waarde aan inclusiviteit en diversiteit. Hoe kijk jij daar naar als Directeur Communicatie?      
“Ik vind dat we het heel goed doen. Dit is een heel gay-friendly organisatie. Voor mijn gevoel is geaardheid hier een non-issue. Martijn, onze CEO, vraagt bijvoorbeeld altijd hoe het thuis is. Hoe het met de jongens en met mijn vrouw gaat. Dat lijkt een klein gebaar, maar dat is iets groots. Juist omdat ik weet dat het ook anders kan. Het voorbeeld dat ik eerder gaf over de bijzondere reactie van het bestuurslid, dat was hier nooit gebeurd. No way. Qua diversiteit en inclusiviteit zit het hier echt heel goed. Ik zou het mooi vinden wanneer we ons diversiteits- en inclusiviteitsbeleid nog breder maken. In mijn waarneming is het nu teveel gericht op etniciteit, maar diversiteit is zoveel breder. Doven, blinden, transseksuelen dragen ook bij aan het vergroten van je D&I impact. " 

Heb je het idee dat je in jouw functie een soort voorbeeldfunctie hebt?      
“Dat weet ik niet, maar ik denk wel dat het heel belangrijk is dat mensen iemand hebben om zich aan te spiegelen. Kijk, ik heb het altijd relatief eenvoudig gehad. Sinds dat ik wist dat ik op vrouwen viel, is dat heel soepel verlopen. Ik heb altijd alle ruimte ervaren om te ontdekken wat bij mij past. Maar ik besef heel goed dat dit voor anderen heel anders kan zijn. Ik weet nog dat ik in mijn tienerjaren het magazine Zij aan Zij van voor naar achter doorbladerde om mij te kunnen spiegelen of herkenning te vinden. Te ontdekken hoe anderen dit beleven. Die situatie is in principe nu niet veel anders. Nu zijn er ook genoeg mensen die zoekende zijn en er juist bij gebaat zijn om te spiegelen aan anderen. Ik hoop dat ik dit, bewust of onbewust, voor anderen kan doen. Maar ook hier geldt: benoem die roze olifant. Dat maakt contact en relaties met anderen zoveel mooier.”